Necronomicon to fikcyjna księga, która zyskała ogromną popularność dzięki twórczości H.P. Lovecrafta. Chociaż nigdy nie istniała w rzeczywistości, stała się ważnym elementem mitologii Cthulhu i kultury popularnej, symbolizując zakazaną wiedzę, mroczne tajemnice i kosmiczny horror. W tym artykule przyjrzymy się bliżej historii Necronomiconu, jego zawartości i wpływowi na kulturę.
Pochodzenie i Historia Necronomiconu (w fikcyjnym uniwersum Lovecrafta):
H.P. Lovecraft stworzył Necronomicon na potrzeby swoich opowiadań. Po raz pierwszy nazwa ta pojawiła się w opowiadaniu „Ogar” (1922). W późniejszym opowiadaniu „Historia Necronomiconu” (1927) Lovecraft przedstawił szczegółową, choć fikcyjną, historię księgi.
Według Lovecrafta, Necronomicon został pierwotnie napisany w VIII wieku w Damaszku przez szalonego arabskiego poetę Abdula Alhazreda (czasami pisanego jako Abdul al-Hazred). Oryginalny tytuł miał brzmieć „Kitab al-Azif” (كتاب العزيف), co można tłumaczyć jako „Księga Wycia Demonów” lub „Szum Nocny”.
Dalsze losy księgi, według Lovecrafta, były następujące:
X wiek: Księga została przetłumaczona na język grecki i otrzymała tytuł „Necronomicon” (Νεκρονομικόν), co dosłownie oznacza „Obraz Prawa Umarłych” lub „Księga Praw Umarłych”. Tłumaczenia dokonał Teodor Filetas z Konstantynopola.
Średniowiecze: Grecka wersja krążyła potajemnie wśród uczonych i okultystów. W XIII wieku została przetłumaczona na łacinę przez Olaus Wormiusa. Łacińska wersja, znana jako „De Vermis Mysteriis” („O Tajemnicach Robaków”), stała się najbardziej rozpowszechniona.
Czasy Nowożytne: Zarówno greckie, jak i łacińskie wersje były zakazywane i palone przez Kościół. Mimo to, nieliczne egzemplarze przetrwały w ukrytych bibliotekach i kolekcjach.
Zawartość Necronomiconu (w fikcyjnym uniwersum Lovecrafta):
Zgodnie z opisami Lovecrafta, Necronomicon zawiera:
Historię Wielkich Przedwiecznych: Opisuje istoty kosmiczne, które istniały przed powstaniem Ziemi i ludzkości, takie jak Cthulhu, Yog-Sothoth, Azathoth i Shub-Niggurath.
Opisy Rytuałów Magicznych: Zawiera instrukcje dotyczące przywoływania tych istot, a także inne rytuały magiczne, często związane ze śmiercią i szaleństwem.
Wiedzę o Kosmosie i Innych Wymiarach: Opisuje naturę wszechświata, istnienie innych wymiarów i rzeczywistości, a także zagrożenia, jakie z nich płyną.
Ważne jest podkreślenie, że zawartość Necronomiconu jest fikcyjna i została wymyślona przez Lovecrafta na potrzeby jego opowiadań. Nie ma żadnych dowodów na istnienie takiej księgi w rzeczywistości.
Wpływ Necronomiconu na Kulturę Popularną:
Necronomicon wywarł ogromny wpływ na kulturę popularną, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli okultyzmu i horroru. Jego wpływ można zaobserwować w:
Literaturze: Wielu autorów kontynuowało mitologię Cthulhu, rozwijając wątki związane z Necronomiconem.
Filmie i Telewizji: Necronomicon pojawia się w wielu filmach i serialach, często jako źródło mrocznej wiedzy i zagrożenia. Przykładami są seria filmów „Martwe Zło” („Evil Dead”) Sama Raimiego.
Grach Komputerowych i Fabularnych: Necronomicon jest częstym elementem gier RPG i gier komputerowych osadzonych w uniwersum horroru.
Muzyce: Wiele zespołów muzycznych, szczególnie z gatunków metal i rock, odwołuje się do Necronomiconu w swojej twórczości.
Fałszywe Necronomicony:
Popularność Necronomiconu sprawiła, że pojawiło się wiele fałszywych wydań, które próbowały uchodzić za autentyczne. Jednym z najbardziej znanych przykładów jest „Simon Necronomicon” wydany w 1977 roku. Księga ta, choć zawiera elementy mitologii sumeryjskiej, nie ma nic wspólnego z twórczością Lovecrafta.
Necronomicon, choć fikcyjny, stał się ikoną kultury popularnej i ważnym elementem mitologii Cthulhu. Symbolizuje zakazaną wiedzę, mroczne tajemnice i kosmiczny horror, inspirując artystów i twórców na całym świecie. Należy jednak pamiętać, że jest to twór literacki, a nie autentyczna księga magiczna.
Medium Ohane
コメント